Podróż do Kioto

Data publikacji: 1992

Podróż do Kioto

Marek Gumny¹⁾

Towarzystwo Polsko-Japońskie, Oddział Wielkopolski¹⁾

Gdy wysiądziemy z pociągu i staniemy na peronie dworca Japońskich Kolei Państwowych, zobaczymy przed sobą jeden z najwyższych budynków w Japonii, wieżę telewizyjną Kioto Tower. Stojąc w tym samym miejscu i spoglądając w kierunku południowo zachodnim ujrzymy najwyższą w Japonii pięciokondygnacyjną pagodę Tóji. Te dwie wieże możemy uznać za symbole dawnego i nowego Kioto.

Kioto otaczają ze wschodu, północy i południa łagodnie wznoszące się góry. Od nich wywodzi się używana dawniej nazwa Yamashiro, „Górski zamek”. Centrum miasta, w jego wschodniej części przecina nurt rzeki Kamo, płynącej z północy na południe i odbijającej w swych wodach przemijanie pór roku. Przez zachodnią część miasta przepływa malownicza rzeka Katsura. Osobliwością klimatyczną Kioto jest połączenie parnego lata i surowej zimy, podczas której mróz przenika ciało aż do szpiku kości.

Patrząc na miasto z lotu ptaka, zobaczymy regularny układ ulic przecinających się pod kątem prostym. Gdzieniegdzie widać plamy zieleni parków i ogrodów. Rokrocznie, najczęściej wiosną i jesienią, w porze gdy jest kolorowo od kwitnących kwiatów czy opadających liści , przyjeżdżają do miasta tysiące turystów poszukujących tu piękna i niezapomnianych wrażeń.

W 794 roku w Kioto, noszącym wówczas nazwę Heiankyō ustanowiono stolicę Japonii. Funkcję tę miasto pełniło aż do roku 1868, kiedy to stolicę przeniesiono do Tokio. Gdy w Kioto powstawała nowa stolica, w kulturze japońskiej trwał okres Heian, kończący się w roku 1185, wraz z upadkiem rodu Taira. Był to okres asymilacji chińskiego buddyzmu i zarazem wzrostu znaczenia własności prywatnej kosztem dóbr publicznych. Dwaj mnisi japońscy, Saichōi Kūkai przywieźli z Chin doktrynę buddyzmu ezoterycznego. Saichó stworzył szkołę buddyzmu Tendai, Kūkai rozwinął kierunek Shingon. W okresie tym żyła również dama dworu, pani Murasaki Shikibu, która w Opowieść i o księciu Genji opisała życie arystokracji dworskiej swojej epoki. W ogrodzie świątyni Ryōanji przy ulicy Teramachi w Kamigyō-ku można zobaczyć ogromny pamiątkowy kamień poświęcony właśnie Murasaki Shikibu.

Charakterystyczne elementy budownictwa epoki Heian możemy oglądać w pałacu cesarskim Gosho. Po ustanowieniu w Kioto rządów rodu Ashikaga duży wpływ na sztukę i architekturę wywarła buddyjska filozofia Zen. Gozan czyli pięć głównych świątyń Zen, pochodzi właśnie z tego okresu. Kapłani z tych świątyń stworzyli tak zwaną Literaturę pięciu ogrodów. Grali oni wiodącą rolę w intelektualnym i artystycznym życiu epoki Muromachi i byli doradcami politycznymi panujących. Od grupy świątyń Gozan różni się swym ornamentalnym przepychem kompleks świątynny Biōdo-in, przykład architektury związanej z kultem buddyjskiej sekty Jōdo. Według nauki Jōdo człowiek może liczyć na swoje odrodzenie w raju, jeżeli będzie się modlił do Buddy Amidy powtarzając prostą inwokację nembutsu. Kult Amidy jest przeciwieństwem buddyzmu ezoterycznego, który obiecuje zaspokojenie ludzkich pragnień już na ziemi.

Niezatarte wrażenia czekają w Kioto na tych, którzy lubią piesze lub rowerowe wędrówki. Japońska Państwowa Organizacja Turystyki proponuje następujące trasy zwiedzania:

I. Wzdłuż Starego Kanału.

Ze stacji kolejowej dojeżdżamy autobusem miejskim nr 5 (odjazd ze stanowiska A-1) do przystanku Ginkakuji michi (opłata za przejazd 180 jenów). Ulicą Imodegowa dochodźimy do Srebrnego Pawilonu, mijając po drodze ogród Hakusa-Sonsō. Dalej idąc „ścieżką filozofii” dostrzeżemy po lewej stronie, wśród wiśniowych, kameliowych i azaliowych drzew świątynię Hōnen-in. Następnie, drogą wzdłuż kanału dochodzimy do świątyni Eikando oraz do Muzeum Sztuki Nomura. Stąd jest już niedaleko do świątyni Nanzenji.

II. Rejon Higashiyama (od świątyni Kiyomizu do świątyni Heian).

Ze stacji kolejowej dojeżdżamy autobusem, miejskim nr 206 (ze stanowiska A-2) do przystanku Gojōzaka lub Kiyomizu-michi. Dalej idziemy pieszo drogą pod górę do przepięknej świątyni Kiyomizu, mijając wiele sklepów z pamiątkami. Dużo ciekawych przedmiotów można kupić w antykwariatach i w warsztatach garncarskich podążając z Kiyomizu w kierunku parku Maruyama. Po drodze przechodzimy obok malowniczych świątyń Chion-in i Shōren-in. Mijamy kanał i przez potężną, czerwoną bramę „tóri” dochodzimy do świątyni Heian. W okolicy świątyni Heian można zwiedzić Muzeum Sztuki Współczesnej, wstąpić do Miejskiego Centrum Rzemiosła Tradycyjnego lub do miejskiego Zoo.

III. Rejon Arashiyama (od świątyni Tenryūji do parku Kameyama).

Japończycy chętnie udają się na wycieczki do miejsc związanych z latami panowania cesarzy Heian. Trasa takiej właśnie wędrówki prowadzi szlakiem malowniczych świątyń, wiosną - ukrytych wśród kwitnących wiśni i śliw, jesienią pogrążonych w opadających liściach żółtoczerwonych klonów. Ze stacji kolejowej autobusem nr 71, 72 lub 73 dojeżdżamy do przystanku Arashiyama. W okolicy położone są świątynie Tenryūji, Seiryōji, Giōji, Jōyakuji oraz park Kameyama. Warto też spojrzeć na most Togetsukiyo, jeden z najstarszych w Japonii i zarazem największy z czynnych do dzisiaj mostów o konstrukcji drewnianej, oraz przejść na drugą stronę rzeki Katsury by zwiedzić czynne warsztaty tkackie produkujące kimona (wskazana znajomość języka japońskiego lub towarzystwo przewodnika). Ze względu na długość trasy oraz pewną uciążliwość (niektóre ze świątyń położone są na stokach gór) należy rozważyć możliwość podzielenia jej na dwie części.

IV. Rejon Kinkakuji i Ryōanji.

Z dworca kolejowego autobusem nr 205 (ze stanowiska B-3) dojeżdżamy do przystanku Kinkakuji. Złoty Pawilon, który pierwotnie pełnił funkcję willi shoguna Ashikaga, pokryty jest warstwą szczerego złota (obecny budynek jest w większej części współczesną rekonstrukcją). Stamtąd udajemy się w kierunku Muzeum Sztuki Dōmoto, mijamy budynki Uniwersytetu Ritsumeikan i dochodzimy do świątyni Ryōanji mieszczącej słynny ogród kamienny. Wycieczkę kończymy w okolicy świątyni Ninnaji.

V. Rejon Ōhara.

Rejon Ōhara warto odwiedzić, by zobaczyć japońską wieś. Z dworca kolejowego dojeżdżamy autobusem nr 17 lub 18, wysiadając na przystanku Ōhara nad rzeką Takano. Godne zwiedzenia są świątynie Shōrin-in, Sanzen—in, Jakkō—in, Jikkō-in i Hōsen-in. Niektóre z tych świątyń mogą wymagać wcześniejszego ustalenia terminu wizyty, można to sprawdzić w Centrum Informacji Turystycznej w pobliżu dworca kolejowego.

Opisane powyżej trasy wycieczek nie obejmują oczywiście wszystkich miejsc które warto zwiedzić. Wielu czytelników stwierdzi na pewno, iż miejsca ich zdaniem najciekawsze nie zostały tu uwzględnione....

Bardzo dobrze rozbudowana jest w Kioto sieć hotelowa. Nocleg za dobę pobytu w tańszych hotelach kosztuje już od 6000 jenów w pokoju jednoosobowym. Natomiast w hotelach o wysokim standardzie koszt noclegu może przekroczyć 30000 jenów za dobę. Podajemy adresy niektórych tańszych hoteli i opłaty za dobę pobytu w pokojach jedno i dwuosobowych:

1. New Miyako Hotel, HachiJō-guchi, Kyoto Station

pokój jednoosobowy 6000 jenów

pokój dwuosobowy 12000 jenów

2. Kyōto Tōkyū Inn, 35-1 Kamikasan Hananooka-chō, Yamashina-ku

pokój jednoosobowy 6000 jenów

pokój dwuosobowy 9000 jenów

3. Kyoto Tower Hotel, Kawaramachi-oike Intersection

pokój jednoosobowy 6000 jenów

pokój dwuosobowy 11000 jenów

Ceny hoteli o wyższym standardzie mogą być niższe poza sezonem turystycznym. W hotelu Hōkke Club Kyoto (Shiokoji, na zachód od Karasuma) pokój jednoosobowy w sezonie kosztuje 10000 jenów, poza sezonem 9000. Natomiast w tradycyjnym japońskim hotel u Hi ragi-ya Ryōkan (Fuya-chō, na południe od Oike) pokój kosztuje 30000 jenów za dobę i w sezonie i poza sezonem.

Znacznie tańsze od hoteli są schroniska młodzieżowe Japońskiej Państwowej Organizacji Turystyki (JNTO) a także prywatne.

W Kioto, państwowym schroniskiem młodzieżowym jest Utano Youth Hostel 29 Nakayama-chō, Uzumasa, Ukyo-ku, Kioto T 616, tel. 075-462-2288.

Koszty pobytu są tutaj następujące:

• nocleg 1650 jenów

• klimatyzacja 100 jenów

• zmiana pościeli 100 jenów (zmieniana co trzy doby)

• śniadanie 400 jenów

• obiad 600 jenów (można zrezygnować)

razem 2850 jenów (lub 2250 jenów bez obiadu).

Schronisko może zakwaterować 168 osób i jest wyposażone w automatyczne pralki i suszarki, kuchnie samoobsługowe, prysznice, wypożyczalnię rowerów i kort tenisowy. Do schroniska można dojechać autobusem miejskim nr 26 z dworca kolejowego (stanowisko C-1) lub autobusem nr 10 z przystanku Shijokawaramachi.

Warto też polecić prywatne schronisko młodzieżowe Higashiyama Youth Hostel, Kioto-shi, Higashiyama-ku, Sanjōdori, Shirakawabashi, Higashi-hairu,〒605. Telefon 075-761-8135. Koszty pobytu i wyposażenie są podobne. Ze względu na swą lokalizację schronisko to zapewnia bardzo wygodny dostęp do większej części zabytków Kioto. Dojazd autobusem nr 206 (ze stanowiska A-2) lub autobusem nr 5 (stanowisko A-1), wysiadamy na przystanku Higashiyama santo (opłata za przejazd około 180 yenów).

W obydwu schroniskach konieczna jest wcześniejsza rezerwacja miejsc (listowna lub telefoniczna), w sezonie letnim nawet z dwumiesięcznym wyprzedzeniem. Na il. 4 podajemy stosowany w Japonii uniwersalny, anglojęzyczny wzór zgłoszenia rezerwacji. Pozostaje pytanie, jaki rodzaj środków lokomocji ma wybrać turysta planujący wycieczkę do Kioto. Najlepszy będzie samolot lub superszybki pociąg typu Shinkansen. Są one szybkie i wygodne, ale drogie. Znacznie tańsze są autobusy dalekobieżne. Bilet na shinkansen, w jedną stronę, z Tokio do Kioto, z rezerwacją kosztuje 12970 jenów (bilet na podróż tzw. zielonym wagonem pierwszej klasy jest jeszcze droższy), podczas gdy bilet na autobus linii nocnej Dream Bus (adjeżdżający sprzed dworca Tokio lub sprzed dworca Shinjuku) kosztuje tylko 8300 jenów, a bilet autobusowy w obie strony 14 200 jenów. Na autobusy dalekobieżne można też kupić kupony czterobiletowe, ważne sześć miesięcy od daty nabycia. Bilet z takiego kuponu jest około 10% tańszy od pojedynczego. Autobusy na liniach nocnych są mniej zapełni one niż na liniach dziennych (choć i tu wymagana jest wcześniejsza rezerwacja), a ponadto podróżując nocą można zaoszczędzić czas na zwiedzanie.

Przykładowe rozkłady jazdy:

Odjazd → Przyjazd

Tokio 22:00 → Kioto 06:00

Shinjuku 23:10 → Kioto 06:20

Kioto 22:00 → Tokio 06:03

Kioto 22:50 → Shinjuku 06:00

Autobusy wyposażone są w telefony (możliwość rozmów międzynarodowych), toalety i umywalnie, telewizję, stereo, automaty z napojami i słodyczami. Obsługa podaje wilgotne ręczniki, pantofle, koce oraz herbatę. Podczas jazdy jest trzydziestominutowa przerwa. W sezonie turystycznym miejsca dobrze jest rezerwować z miesięcznym wyprzedzeniem.