Kenzaburo Ōe – Literacki Nobel 1994

Data publikacji: 1995

Kenzaburo Ōe – Literacki Nobel 1994

Marek Gumny¹⁾

Towarzystwo Polsko-Japońskie, Oddział Wielkopolski¹⁾

Japoński pisarz Kenzaburo Ōe został w ubiegłym roku laureatem literackiej Nagrody Nobla. Ceremonia wręczenia nagrody odbyła się 10 grudnia 1994 roku w Sztokholmie.

Kenzaburo Ōe jest drugim pisarzem japońskim wyróżnionym tą zaszczytną nagrodą. Pierwszym Japończykiem, który otrzymał Nagrodę Nobla w 1968 roku był Kawabata Yasunari.

Kenzaburo Ōe urodził się 31 stycznia 1935 roku na Shikoku, w starej rodzinie samurajskiej. Zaczął publikować pod koniec lat pięćdziesiątych. Studiował literaturę francuska na Uniwersytecie Tokijskim w latach 1954 - 1959. Jego ulubieni pisarze to: Dante, Rabelais, Balzac, Poe, Yeats, Auden i Sartre. Jest pisarzem moralistą, który stawia swe literackie postaci w sytuacjach ostatecznych, na przykład śmierć, wojna, choroba. Pisze o moralnej odpowiedzialności za bliskich i poczuciu zagrożenia w epoce atomowej. W specyficzny, drapieżny sposób porusza bolesne sprawy związane z seksem i polityka.

Z jego dorobku literackiego najbardziej znane to: powieść „Zdobycz” – nagroda Akutagawy w 1958 roku, „Sprawa osobista” (1964 rok), „Futbol ery Manen” (1967 rok), „Powódź mojej duszy” (1973 rok), „M/T i relacja o cudach lasu” (1986 rok), „Gra symultaniczna”, eseje „Notatki z Hiroszimy” (1965 rok) i „Definicja życia” (1985 rok).

W Polsce wydano: powieść „Sprawa osobista” (przełożyła z angielskiego Zofia Uhrynowska), „Futbol ery Manen" (przetłumaczył z japońskiego Mikołaj Melanowicz), „Opowiadania japońskie 1945-1975” (wydano w 1986 roku), również w zbiorze opowiadań „Cień wschodzącego słońca” oraz w antologii „Tydzień świętego mozołu” przetłumaczonych przez Mikołaja Melanowicza znajduje się kilka opowiadań Kenzaburo Ōe.